काठमाण्डौ, १५ चैत– सत्तारुढ नेपाली काँग्रेसको केन्द्रीय समिति बैठकमा सर्वोच्च अदालतको आदेशअनुसार तत्काल प्रहरी महानिरीक्षक नियुक्ति गर्नुपर्ने आवाज उठेको छ ।
केन्द्रीय समिति बैठकमा धनराज गुरुङलगायतका नेताहरुले काँग्रेस अदालतको फैसलाविपरीत जानै नसक्ने भन्दै नेतृत्वलाई सच्चिन दबाब दिएका हुन् ।
बैठकमा गुरुङले राजदूत र प्रहरी महानिरीक्षक (आईजिपी) नियुक्ति प्रकरणमा नेतृत्वले गम्भीर गल्ती गरेर पार्टीकै साख गिराएको आरोप लगाएका छन् ।
उनले न्यायालयको आदेशलाई विगतका राजा महाराजाहरुले समेत शिरोधार्य गर्दै गुमेको साख फिर्ता गराउनुपर्ने अडानसमेत राखे ।
- राजधानी दैनिक
#Feed News from namastenepali.com NamasteNEPALI.com http://bit.ly/2nwD0vq
दिल शिरीष, बागलुङ: गाउँको सामुदायिक विद्यालय । दैनिक यात्रामा भाडा तिरेर र पैदल हिँडेर आउने विद्यार्थी । घरनजिकै स्कुल नभएर पनि होइन । सुन्दा अपत्यारिलो लाग्ने यो यथार्थ बागलुङको नारायणस्थानस्थित गणेश माध्यमिक विद्यालयको हो । सामुदायिक विद्यालय भए पनि विद्यार्थीको आकर्षण देख्दा यसले कुनै नाम चलेको निजी स्कुलको झल्को दिन्छ ।यस विद्यालयमा बागलुङका साथै पर्वत, म्याग्दी, कास्की, कुश्मा, काठमाडौं, चितवनलगायतका जिल्लाका विद्यार्थी अध्ययनरत छन् ।
विभिन्न जिल्लाबाट र निजी विद्यालय छोडेर एक सयको हाराहारीमा विद्यार्थीहरू अन्यत्रबाट पढ्नका लागि आएको विद्यालयले जनाएको छ । ‘पर्वतको कुश्माबाट मासिक रूपमा यान्त्रिक पुलमा मात्र दुई हजारको हाराहारीमा भाडा तिरेर र आधा घन्टाको दूरीमा पैदल हिँडेर विद्यार्थीहरू पढ्न आउने गरेका छन्,’ गणेश माविका प्रधानाध्यापक चूडामणि सुवेदी भन्छन्, ‘विद्यालयले प्रदान गरेको गुणस्तरीय शिक्षाका कारण सदरमुकाममै थुप्रै संस्थागत विद्यालय छोडेर र भाडा तिरेरै अभिभावकले आफ्ना बालबालिका हामीकहाँ पठाउने गरेका छन् ।’
स्कुलमा कुश्माबजारबाट आठजना विद्यार्थी दैनिक रूपमा आउने जाने गरेका छन् । अन्य जिल्ला र जिल्लाभित्रका दमेक, धुल्लुबास्कोट, बागलुङ बजारबाट पनि विद्यालयको होस्टेल, आफन्तको घर र गाउँमा कोठाभाडामा लिएर बस्ने/पढ्नेको संख्या पनि ठुलो रहेको सुवेदी भन्छछन् । सुलभ शुल्कमा सञ्चालित विद्यालयको होस्टेलमा दिवा र रात्रि गरी अहिले एक सय ५० विद्यार्थी छन् ।
विद्यार्थीमैत्री शिक्षण सिकाइ, अंग्रेजी माध्यममा पढाइ, कम्प्युटर साइन्स, विविध सिर्जनात्मक शैली र अभ्याससहित पठन पाठन, विद्युतीय पुस्तकालय (ई–लाइब्रेरी), अतिरिक्त कक्षा तथा क्रियाकलाप र चुस्त व्यवस्थापनका कारण गणेश मावि देशकै नमुना विद्यालयको रूपमा स्थापित छ । २०६५ सालदेखि यस विद्यालयमा कक्षा नर्सरी देखि १० सम्म अंग्रेजी माध्यम र कक्षा ४ देखि १० सम्म कम्प्युटर साइन्सको कक्षा सञ्चालन गरिएको छ । हाल ६ सय ९२ जना विद्यार्थी अध्ययनरत रहेको विद्यालयमा बाल विकास केन्द्रका आठ बालबालिकासहित सात सय विद्यार्थी छन् ।
‘हाम्रो विद्यालयको अन्य फरक विशेषता भनेको नैतिकता, अनुशासन, स्थानीय सामाजिक संस्कारसहितको व्यावहारिक शिक्षा पनि हो,’ प्रअ सुवेदी भन्छन् । कुनै पनि बन्दका बेला विद्यालय बन्द हुँदैन, सार्वजनिक विद्या र अन्य लामा हिउँद र बर्खे बिदाको बेला पनि पढाइलाई जोड दिने गरेको छ स्कुलले । २०६५ सालदेखि एसएलसी परीक्षा दिन सुरु गरेको गणेश माविले हरेक वर्ष शतप्रतिशत नतिजा हासिल गर्दै आएको छ । ग्रेडिङ सिस्टम लागू गरेपछि पनि विद्यालयको नतिजा उत्कृष्ट आएको विद्यालयको भनाइ छ ।
विद्यालयमा विद्यार्थीको गतिविधि निगरानी गर्न सीसी क्यामरा जोडिएको छ भने बिहान पौने दसबजे लाइनमा बस्दा दैनिक रूपमा सामान्य ज्ञानसम्बन्धी प्रश्न सोध्ने र पुरस्कृत गर्ने गरिएको छ । गणेश माविले उत्कृष्टता प्रदर्शन गरेपछि त्यस क्षेत्र आसपासमा रहेको वरिपरिका विद्यालयलाई पनि जबर्जस्त शैक्षिक गुणस्तर सुधार गर्न समेत दबाब पुगेको छ । यस विद्यालयमा १५ जना दरबन्दीका शिक्षक, २३ जना निजी स्रोतका शिक्षक कार्यरत छन् । सुरुमा त्यहाँ पुग्ने सबैलाई लाग्छ, यति ठूलो संख्यामा रहेका शिक्षकको तलब व्यवस्थापन स्थानीय स्तरमा कसरी गरिएको होला ? विद्यालयका शिक्षक र अभिभावकको सहज जवाफ छ, ‘शिक्षक र अभिभावकले चाहे हरविषय सम्भव हुँदोरहेछ ।’
विद्यालयको शैक्षिक गुणस्तर कायम राख्दै समय सापेक्ष, व्यावसायिक, सीपमूलक, व्यावहारिक प्रविधियुक्त शिक्षा प्रदान गर्न राज्यले दिएको जनशक्ति अपुग भएपछि स्थानीय सामाजिक अगुवा र अभिभावकको साथ सहयोगमा विद्यालय सञ्चालन गरिएको विद्यालय व्यवस्थापन समितिका अध्यक्ष नारायण श्रेष्ठ बताउँछन् । ‘सामुदायिक विद्यालयमा यति ठूलो संख्यामा निजी स्रोतका शिक्षक राखेर पठनपाठन गर्नु धेरै चुनौतीको कुरा हो,’ बिव्यस श्रेष्ठ भन्छन्, ‘निजी स्रोतका शिक्षकको मासिक तलबमात्रै अहिले दुई लाखभन्दा बढी लाग्ने गरेको छ, हामीले अभिभावकको सक्रिय साथमा जोहो गरेर चुनौतीलाई अवसरमा बदल्न सफल भएका छांै ।’ अभिभावकको चासो, समुदायको माया र शिक्षकहरूको अतुलनीय योगदानका कारण सामुदायिक विद्यालयको गुणस्तर कमजोर हुन्छ भन्ने परम्परागत सोच र मान्यतालाई बदल्न आफूहरू सफल भएको विद्यालयको दाबी छ ।
‘धेरै अभिभावकले निजी स्कुल खोज्दै छोराछोरीलाई बागलुङ र पर्वत सदरमुकाम लैजान सुरु गर्नुभएको थियो, विदेशमा रहेका दाजुभाइका परिवार सहर झर्ने र गाउँ रित्तिने क्रम बढ्न थालेको थियो । तर अहिले गणेश माविले यो प्रवृत्तिलाई थोरै भने पनि कम गरेको छ; श्रेष्ठ भन्छन्, ‘स्थानीय स्तरमै गुणस्तरीय शिक्षा आर्जनको वातावरण तयार गरेपछि बोर्डिङ लगिएका दर्जनौं विद्यार्थी फर्किएका छन्, मजस्ता थुप्रै अभिभावक पनि सन्तुष्ट छौं ।’
गुणस्तरीय शिक्षा र विद्यार्थी अभिभावकको समेत रोजाइको केन्द्र बनेको विद्यालयले आफूलाई अहिलेकै हैसियतमा राख्न कष्ट नबेहोरेको पनि होइन । विद्यालयको दिगो आम्दानीको स्रोत नभएकाले निजी स्रोतका शिक्षकलाई तलब खुवाउन बेलाबेला समस्या देखिएको छ ।
यस्तै समस्याबाट मुक्ति पाउन विद्यालयले गत मंसिर २८ देखी पुस ५ सम्म श्रीमद्भागवत धनधान्याञ्चल ज्ञान महायज्ञ गरेर दिगो कोष व्यवस्थापन गरेको छ । धेरैजसो संघसंस्थाले पुण्यप्राप्ति, मठमन्दिर निर्माणलगायतका उद्देश्य राखेर महायज्ञ गरिने प्रचलन भए पनि विद्यालयले भने शिक्षकलाई दीर्घकालीन रूपमा तलबभत्ता व्यवस्थापन गर्न महायज्ञ आयोजना गरेको स्थानीय अभिभावक सुरेन्द्र आचार्य बताउँछन् । ‘महायज्ञमा संकलित रकमबाट तीन करोड ५० लाखको अक्षय कोष स्थापना गर्न सफल भएका छौ,’ उनी भन्छन्, ‘अब यसलाई दीर्घकालीन स्रोतको रूपमा राखेर ब्याजबाट निजी स्रोतका शिक्षकहरूलाई तलब भत्ताको व्यवस्था गरिनेछ ।’
गणेश माविले नेपाल सरकारले हरेक वर्ष प्रदान गर्ने पुरस्कारअन्तर्गत पश्चिमाञ्चल क्षेत्रीय पुरस्कार २०७२ स्वरूप एक लाख नगद प्राप्त गरिसकेको छ । विद्यालयका प्रधानाध्यापक चूडामणि सुवेदीले पीपी प्रसाई फाउन्डेसन नेपालले हरेक वर्ष प्रदान गर्ने देशभरमै उत्कृष्ट शिक्षक अवार्ड २०७२ पाइसकेका छन् । गणेश माध्यमिक विद्यालयले गुणस्तरीय शिक्षाका लागि गरेको विद्यार्थी केन्द्रित शिक्षण सिकाइ क्रियाकलाप, प्रयास र अभ्यास अनुकरणीय भएको जिल्ला शिक्षा अधिकारी विष्णुप्रसाद मिश्र बताउँछन् । ‘गुणस्तरीय शिक्षाका लागि सधैं राज्यको मुख ताक्ने प्रवृत्तिका विरुद्ध यो राम्रो पहल र सन्देश हो,’ जिशिअ मिश्र भन्छन्, ‘यस्तो प्रयास र सोच अन्य विद्यालयमा पनि आउनुपर्छ, सामुदायिक विद्यालयले पनि गाउँमै धेरै राम्रो गर्न सक्छन् भन्ने देखाउनुपर्छ ।’
गणेश माविले शिक्षण सिकाइमा गरेको प्रगतिलाई अन्य विद्यालयहरूमा पनि प्रयोग गर्ने तयारी जिशिकाले गरिरहेको छ । इन्टरनेट प्रविधिमार्फत त्यहाँ भइरहेको टिचिङ लर्निङलाई हेर्ने अन्तरसंवाद गर्ने वातावरण निर्माणका लागि सोच बनाइरहेको जिशिअ मिश्र बताउँछन् ।
- अन्नपूर्ण पोष्ट
#Feed News from namastenepali.com NamasteNEPALI.com http://bit.ly/2nf0YJj
चैत १५, काठमाडौं : हरेक मानिसले आआफ्नै लक्ष्य राख्छन्-कोही डाक्टर बन्न चाहन्छन्, कोही इन्जिनियर । कोही पाइलट त, कोही खेलाडी । बक्सिङ खेलेरै राष्ट्रिय च्याम्पियन बनिसकेका नक्सालका २३ वर्षीय सुशील थापाको भने एउटै लक्ष्य छ-नेपाली नागरिक भएको आधिकारिक प्रमाणपत्र पाउने ।
सुशीलका आमाबाबु सानैमा काठमाडौं पसेका थिए । बाल्यकालमै गाउँ छाडेका शिव थापा नक्सालको एक मोटर ग्यारेजमा काम गर्न थाले । आफू कुन ठाउँबाट राजधानी छिरेको हो, त्यो पनि उनलाई हेक्का भएन । राजधानीको ठूलो भीडमा उनी भने सहाराविहीन थिए । त्यस्तै अन्योल थियो, सुशीलकी आमा शान्तिको पनि । उनलाई सानै उमेरमा काकाले डोर्याउँदै काठमाडौं ल्याएका थिए । नक्सालको एउटा घरमा काम गर्न राखेर हिँडेका उनका काका कहिल्यै फर्केर आएनन् ।
समयले कोल्टे फेर्दै गयो । सानैमा काठमाडौं छिरेका शिव र शान्ति जवान भए । नक्सालमै ओहोरदोहोर गर्दागर्दै आँखा जुध्यो । मनको बह साटासाट भयो अनि बिरानो सहरमा एकअर्काको सहारा बनेर जीवन बिताउने निधो गरे । उनीहरूले नक्सालमै कोठा लिएर गुजारा चलाउन थाले । शान्तिले घरव्यवहार समालेपछि शिवले ग्यारेजमै दिन बिताउन थाले । उनीहरूले न बिहे दर्ता गरे, न त नागरिकता नै बनाए । त्यसको आवश्यकता उनीहरूलाई कहिल्यै परेन ।
यस्तैमा २०५१ सालमा जेठो सन्तानका रूपमा सुशीलको जन्म भयो । समय बित्दै गयो । सुशील नक्सालको नन्दी माविमा पढ्न थाले । त्यहीं पढ्दै गर्दा उनका बुबाले काम गर्ने वर्कसपका साहूले एसएलसी पास गरेपछि नागरिकता बनाइदिने आश्वासन दिए । उनकै सल्लाहमा एसएलसीको फाराम भर्दा सुशीलले कीर्तिपुरको ठेगाना राखे । कडा मेहनत गरेर एसएलसी पास गरे तर साहूले नागरिकता बनाइदिने आफ्नो वाचा पूरा गरेनन्् । त्यसपछि उनी आफैंले धेरैपटक प्रयास गरे । धेरैसँग हारगुहार गरे । बुबाआमाकै नागरिकता नभएपछि उनले पनि नागरिकता पाउन सकेनन् ।
यस्तैमा उनलाई साथीले राष्ट्रिय खेलाडी भएपछि नागरिकता पाउने आस देखाए । त्यही आसमा उनी बक्सिङको रिङमा छिरे । नक्साल बक्सिङ सेन्टरबाट 'बक' हान्न सिकेका उनले चर्चित खेलाडी बन्ने लक्ष्य लिएर दिनरात मेहनत गरे । 'मैले आफ्नो लक्ष्य नै नागरिकतालाई बनाएँ । त्यही लक्ष्य लिएर हरेक प्रतियोगितामा रिङमा ओर्लन्थें', गत पुसमा पूर्वाञ्चलमा सम्पन्न सातौं राष्ट्रिय खेलकुद प्रतियोगितामा स्वर्णपदक जितेका सुशीलले भने ।
२०७१ सालमा बुबाको निधन भएपछि भने आफूले नागरिकता पाउने आस गुमाएको सुशील बताउँछन् । 'बुबा छउन्जेल नागरिकता पाउँछु भन्ने आस थियो तर उहाँ बितेपछि आस मरेको छ', उनी भन्छन् । उनका एक भाइ पनि छन् । अहिले नौ कक्षामा पढ्दै गरेका भाइले पनि नागरिकता नपाउलान् भन्ने चिन्ता उनलाई छ । 'मैले त लक्ष्य नै नागरिकता बनाएको छु । जीवनभर यही लक्ष्यमै हुनेछु तर भाइले चाहिँ मैलेजस्तो समस्या नबेहोरोस् भन्ने हो', उनी भन्छन्, 'राष्ट्रको वास्तविक नागरिक बन्ने चाहनाले बक्सिङको रिङमा छिरें । कडा परि श्रमपछि राष्ट्रिय च्याम्पियन पनि बनें । खेलकुद क्षेत्रमा लागेपछि राष्ट्रले सम्मान त दियो तर सक्दो प्रयास गर्दा पनि पहिचान पाउन सकिनँ ।'
सातौं राष्ट्रिय खेलकुदमा मध्यमाञ्चलको टोलीबाट स्वर्णपदक जित्नुअघि पनि उनी धेरै प्रतियोगितामा भिडे । विभागीय टोलीको दबदबा रहेको अवस्थामा उनले धेरैपटक हार बेहोरे । नहारी जित्न सकिन्न भन्ने बुझेका उनले हारलाई नै जितको मन्त्र बनाए । गत भदौमा सातदोबाटोमा आयोजना भएको खुला राष्ट्रिय प्रतियोगितामा स्वर्णपदक जितेपछि भने उनले पछि फर्कनुपरेको छैन । सातौं राष्ट्रिय खेलकुदमा नेपाली सेनाका सुवास विकलाई हराउँदै उनले स्वर्णपदक जितेका थिए ।
सन् २०१९ मा नेपालमै आयोजना हुने भनिएको १३ औं साग र अर्को वर्ष हुने एसियाली खेलकुदका लागि राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् (राखेप) ले पदक जित्ने सम्भावना भएका विभिन्न खेलको राष्ट्रिय टोली निर्माण गरी प्रशिक्षण दिँदै आएको छ । ४९ केजी तौलसमूहका राष्ट्रिय च्याम्पियन सुशीलले पनि त्यहाँ नियमित प्रशिक्षण लिइरहेका छन् । तर नागरिकता नहुँदा विदेशमा हुने प्रतियोगितामा सहभागी हुन पाउँदिनँ कि भन्ने चिन्ताले उनलाई सताइरहेको छ । 'नागरिकता नभई पासपोर्ट बन्दैन । पासपोर्ट नै नभएपछि विदेशमा कसरी सहभागी हुन पाउनु', नागरिकताका लागि धाउँदाधाउँदै निराश बनेका सुशील प्रश्न गर्छन् ।
विभागीय टोलीले भित्र्याउन खोजे पनि नागरिकता नभएका कारण अवसर गुमाउनुपरेको गुनासो सुशीलले गरे । 'एपीएफ र नेपाल पुलिस क्लबबाट प्रस्ताव आए पनि नागरिकताकै कारण अवसर पाउन सकेको छैन', उनी भन्छन् । उनलाई रिङमा 'बक' हान्न सिकाएका नक्साल बक्सिङ सेन्टरका सञ्चालक तथा प्रमुख प्रशिक्षक रमेशदास श्रेष्ठ सुशील मेहनती र इमानदार खेलाडी भएको बताउँछन् । नागरिकता नभएकै कारण उनले विदेशमा आयोजना हुने विभिन्न प्रतियोगितामा सहभागिताबाट वञ्चित हुनु पर्दा आफूलाई पनि दुःख लागेको श्रेष्ठ बताउँछन् ।
नागरिकता नभएकै कारण अप्रिल ३ देखि ७ तारिखसम्म थाइल्यान्डको बैंककमा आयोजना हुने किङ्स कप बक्सिङ च्याम्पियनसिपमा सहभागी हुनबाट वञ्चित हुनुपरेको दुःखेसो उनले पोखे । बक्सिङका प्रमुख प्रशिक्षक प्रकाश थापामगरले सुशील निकै मेहनती, इमानदार र शालीन खेलाडी भएको बताए । उनले आफ्ना तर्फबाट नागरिकताका लागि सक्दो पहल गरिरहेको जानकारी पनि दिए । 'सुशील राम्रो खेलाडी हो । बेस्ट प्लेयर पनि बनिसकेको छ तर नागरिकता नहुँदा विभिन्न समस्या बेहोर्दै आएको छ', प्रमुख प्रशिक्षक थापामगरले भने, 'मैले आफ्ना तर्फबाट पनि सक्दो पहल गर्दै आएको छु ।'
- अन्नपूर्ण पोष्ट
#Feed News from namastenepali.com NamasteNEPALI.com http://bit.ly/2nwzxx8
काठमाडौं, १५ चैत । नेपालका लागि भारतीय राजदूत मन्जिभ सिंह पुरीले उपप्रधान तथा संघीय मामिला तथा स्थानीयमन्त्री कमल थापासँग भेटवार्ता गरेका छन् ।
शनिबारमात्रै नेपालमा भारतीय राजदूतको जिम्मेवारी सम्हाल्न आएका सिंहले थापालाई सिंहदरबार स्थित मन्त्रालयमै पुगेर मंगलबार अपरान्ह भेटवार्ता गरेका हुन् ।
भेटका क्रममा आपसी परिचय, दुई देशबीचको सम्बन्ध सुधारका साथै नेपालको विकासको लागि भारतले गर्न सक्ने सहयोगका बिषयमा छलफल भएको छ ।
यस्तै भेटका क्रममा नजिकिदै गरेको स्थानीय तहको चुनावका विषयमा समेत छलफल भएको बताइएको छ । करीब एक घण्टा लामो भएको भेटवार्ता सौहार्दपूर्ण रुपमा सम्पन्न भएको हो ।
आइतबार राष्ट्रपति भवन शीतल निवासमा राष्ट्रपति विद्यादेवी भण्डारीसमक्ष ओहदाको प्रमाणपत्र पेश गरेका पुरीले सोहि दिन कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवालाई भेटेका थिए भने सोमबार सिंहदरबारस्थित एमाले संसदीय दलको कार्यालयमा पुगेर एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीलाई भेटेका थिए ।
The post उपप्रधानमन्त्री थापा र राजदूत मन्जिभ सिंह पुरीको एक घण्टा लामो भेटघाट appeared first on rastriyakhabar.com.
- feed news from http://bit.ly/2ejy7iN राष्ट्रिय खबर – rastriyakhabar.com http://bit.ly/2o2pMI6 via IFTTT
कुनै पनि देशमा रहेको कानुन र फैसला गर्ने निकाय अदालतको सम्मानकर्ता र पालनकर्ता सरकार हुन्छ, सरकारले कानुनको पालना गर्दै जनताप्रति कानुनको कार्यान्वयन र विश्वसनीयतामा हदैसम्मको जनचेतना जगाउँछ र सँगै संविधानको परिधिभित्र रहेको अदालतले गर्ने जुनसुकै फैसलालाई स्वीकार गर्दछ, यी दुवै कुराले देशको माथिल्लो तह एवम् विभिन्न महत्वपूर्ण ठाउँहरुदेखि तल्लो तहसम्म राम्रो सन्देश प्रवाह त गर्दछ नै रास्ट्रिय तथा अन्तरास्ट्रिय जगतमा समेत सकारात्मक प्रभाव पार्दछ र उदाहरण समेत बन्न पुग्दछ । धेरै देशहरुमा यसको कार्यान्वयन सफल, सन्तोषप्रद भएको देखिन्छ भने केही देशमा विभिन्न प्रभावले र समस्याले कानुन र आदालत दुवै प्रभावहिन अथवा फिक्का अनि विवादास्पद पनि भएका उदाहरणहरु छन् ।
हाम्रो देश नेपालमा समेत यी दुवै महत्वपुर्ण विषयहरुमा हाल केहि प्रश्नहरु उठिरहेका छन्, कानुनको कुरामा त्यति धेरै विवाद नहोला, संबिधानमा रहेका कोहि कसैका विमतिहरुलाई राजनीतिक सहमतिद्वारा वा जनताको अभिमतद्वारा हल गर्न सकिन्छ तर देशको गरिमामय सर्वोच्च अदालतद्वारा फैसला भैसकेका विषयहरुलाई सत्ताको आड वा राजनीतिक भागबण्डा वा सहमतिद्वारा प्रभाव पार्न सकिँदैन र प्रभाव पार्न हुँदैन । यदि यसो गरे अदालतप्रति जनविश्वास त घटने नै छ, सँगै हाम्रो देशको सन्दर्भमा त राजनीतिक प्रभाव दिन दुई गुणा र रात चौगुणाले बढेर जाने निश्चित छ ।
विषयको फैसलामा राजनीतिक प्रभाव त नभनौँ तर फैसलापश्चात भने त्यसको कार्यान्वयनमा राजनीतिक प्रभाव भने हाम्रो देशमा पनि नजिर बनेर खडा भएको छ । हो, विषय हो सर्वोच्च अदालतद्वारा फैसला सुनाइएका बालकृष्ण ढुंगेलको । उनी तत्कालिन नेकपा माओवादीका नेता, नेकपा माओवादीका तर्फबाट निर्वाचित पूर्वसभासद तथा हाल माओवादी केन्द्रका पोलिटब्यूरो सदस्य पनि हुन् तर यसमा राजनीतिक रंग नलगाउन नै उचित हुन्छ, किनभने अदालतको फैसला राजनीतिक आग्रह र पूर्वाग्रहका आधारमा हुँदैन् सवुत र प्रमाणका आधारमा हुने गर्दछ ।
सशस्त्र द्वन्द कालको समयमा २०५५ साल असारमा ओखलाढुंगा जिल्लाका भुवन श्रेष्ठ ‘’उज्जन’’ को हत्या यिनै नेता बालकृष्ण ढुंगेलको नेतृत्वमा भएको थियो । सामान्य खेती किसानी गर्ने उज्जन एक सामान्य नागरिक रहेपनि उनीलाई माओवादीविरुद्द राज्यलाई सुराकी गरेको आरोपमा तथा पारिवारिक बिषय र रिसिबीका कारण छिमेकी रामेछाप जिल्लाको हाट जाँदै स्थानीय खहरे खोलामा विभत्स किसिमबाट हत्या गरिएको थियो ।
हत्या पश्चात उज्जनका दाई गणेशले आफ्नो भाइको हत्याका अभियुक्तलाई सजाय दिन न्याय मागेबापत गाँऊ नै छोडेर हिंडनुपरेको थियो, त्यतिमात्र होइन न्याय माग्नु उनका लागि धेरै नै महँगो सावित भयो र ४ वर्ष पछि २०५९ मंसिरमा गणेश गाँऊ फर्केको बेला स्थानीय खेतमा उनको समेत हत्या गरियो । वास्तविकता थाहा नपार्इ अथवा आफ्ना बाबुको हत्या हुँदैछ भन्ने कल्पनासम्म नगरेकी गणेशकी छोरी रचनाले नै गणेश खेतमा रहेको जानकारी दिएकी थिइन् । आफ्ना बाबु गणेशको हत्या भएको प्रत्यक्ष देखेकी रचनाले विभत्सपुर्ण क्षणको पीँडालाई खप्न नसकी २०६३ जेठमा आत्माहत्या गरिसकेकी छन् ।
पहिले नेपाली सेनामा कार्यरत बालकृष्ण जागिर छोडेर तत्कालिन नेकपा माओवादीले देश र जनताका नाममा शुरु गरेको ससस्त्र आन्दोलनमा लागेका थिए र उनी उज्जनका छिमेकी पनि थिए । घटनापछि बालकृष्ण ढुंगेलविरुद्द उज्जनको परिवारले जिल्ला अदालत ओखलढुंगामा दायर गरेको मुद्दाउपर अदालतले अध्ययन र अनुसन्धान गर्दै बालकृष्णलाई सर्वस्वसहित जन्मकैदको फैसला सुनायो, ढुंगेल जेल परे पनि जिल्ला अदालतले गरेको फैसलामा असन्तुष्ट हुँदै पुनरावेदन अदालत राजविराजमा मुद्दा दायर भयो । र, २०६३ असारमा पुनरावेदन अदालतले जिल्ला अदालतको फैसला बदर गर्दै ढुंगेललाई सफाइ दिने काम गर्यो, तत्पश्चात ढुंगेल जेलमुक्त भए र पहिलो संबिधान सभाको चुनावमा ओखलढुंगा क्षेत्र नम्बर २ बाट नेकपा माओवादीको तर्फवाट सभासदमा विजयी भए ।
पुनरावेदन अदालतको फैसलामा अप्रत्यासित रुपमा परिवारका ३ सदस्य गुमाएका पीडित उज्जनका परिवारले चित्त बुझाउन सकेनन र सर्वोच्च अदालतमा मुद्दा दायर गरे, सर्वोच्च अदालतले मुद्दा उपर पुनः अध्ययन र अनुसन्धान पुरा गरि जिल्ला अदालत ओखलढुंगा ले गरेको फैसलालाई सदर गर्दै २०६७ भदौमा ढुंगेललाई सर्वस्वसहित जन्मकैदको फैसला सुनायो, सर्वोच्च अदालत जस्तो गरिमामय निकायले फैसला गरे पश्चात अभियुक्त सावित भएका ढुंगेल केही समयपछि अर्ध भूमिगत हुँदै हालसम्म हिंडिरहेका छन् र प्रहरी चाँहि उनीलाई मोस्टवान्टेड को सूचीमा राखेर खोजिरहेको बताउँदै आएको छ ।
त्यसो त सर्वोच्चको फैसलापछि पनि अभियुक्त ढुंगेललाई उन्मुक्ति दिन तत्कालिन झलनाथ खनालको प्रधानमन्त्री कालमा नेकपा माओवादीबाट मन्त्रिमण्डलमा रहेका नेता कृष्णबहादुर महराले प्रयास नगरेका थिएनन् तर त्यो सफलताको बिन्दुसम्म पुगेन, तत्पश्चात तत्कालिन प्रधानमन्त्री बाबुराम भट्टराईको कार्यकालमा सरकारले सर्वोच्चले गरेको फैसला मिनाहाका लागि रास्ट्रपति रामवरण यादव समक्ष सिफारिस गरेको थियो । र, ढुंगेलको मुद्दा, सर्वोच्चको फैसला मन्त्रिपरिषद बैठकले फिर्ता लिने समेत निर्णय गरेको थियो । देशको रास्ट्रपति परिवर्तन भएपनि ढुंगेललाई सजाय माफी दिने वा नदिने भन्ने विषय रास्ट्रपति कार्यालयमा हालसम्म पनि विचाराधीन अवस्थामा नै रहेको छ ।
यसरी अभियोग ठहर गरि फैसला गरिएका व्याक्तिलाई राज्यद्वारा नै उन्मुक्ति दिने प्रयास रहँदा रहँदै पनि सफल नभएको देखिन्छ । अझ हास्यास्पद त के छ भने बालकृष्ण फरार रहेको, उनलाई नभेटिएको भन्ने सूचना प्रहरी प्रशासनबाट निरन्तर प्रवाह गरिराखिएको छ भने माओवादी केन्द्रका नेताहरु उनीसँग निरन्तर सम्पर्कमा रहेको र ठाँउ ठाँउमा उनी सार्वजनिक रुपमै हिंडडुल गरेको भन्ने समाचार तथा रिपोर्टहरु निरन्तर आइरहेको नै छ । धेरै मानिसहरु ढुंगेललाई देख्छन् र चिन्छन् तर बिडम्बना प्रहरी प्रशासन उनलाई देख्दैन् र चिन्दैन् अनि भनिरहन्छ कि उनी फरार छन्, खोजि भैरहेको छ । न त अपराध अनुसन्धानमा चर्चित नवराज सिलवालले बालकृष्ण ढुंगेललाई देख्छन्, न त प्रहरी महानिरीक्षकमा प्रस्तावित भनिएका जयबहादुर चन्दले देख्छन् । न नेपाल जनता सामु सेलिब्रेटी बनेका प्रहरी अधिकारी सर्वेन्द्र खनाल र रमेश खरेलहरुले देख्छन् । उनीहरुले नदेखेका भन्दा पनि शक्ति केन्द्रका सामु कामेका हुन् ।
यही समयमा फरार भनिएका ढुंगेललाई गत १ चैत्र २०७३ मा रामेछाप जिल्लाको लिखु गाउँपालिकाको ढाडे भन्ने स्थानमा माओवादी केन्द्रका नेताको उपस्थितिमा न्यायिक अन्वेषक नागरिक समाज नामक संस्थाले विशेष कार्यक्रम गरेर नागरिक अभिनन्दन गरेको समाचार तथा तस्विरहरु सार्वजनिक भएको छ । त्यतिमात्र होइन, सो कार्यक्रममा अभियुक्त पूर्वसभासद एवं माओबादी केन्द्रका पोलिटब्यूरो सदस्य ढुङ्गेललाई समाजसेवी, न्यायप्रेमी, विकासप्रेमी र अरु थुप्रै नामको उपमा समेत दिइयो तर प्रहरी प्रशासन कसैले देखेन न त शान्ति सुरक्षा कायम गर्दै कानुनको पालना गर्ने सरकारले नै सुन्यो । सुनोस पनि कसरी ? जब कि सरकार नै न्यायालयको फैसलालाई चुनौती दिँदै अभियुक्तलाई संरक्षण गर्न तल्लिन छ ।
आफूहरुलाई कँही कतैबाट दबाब नहुने र भएपनि आफूहरु त्यसलाई नमान्ने बताउँदै आएका हालका उच्च ओहोदामा पदस्थ प्रहरीहरुलाई यो एक गतिलो प्रश्न बन्न सक्दछ । धेरैलाई लाग्न सक्छ कि के त्यस्तो अस्त्रले ढुंगेललाई पक्राउ गर्न रोकेको छ त ? उत्तर सजिलो छ, देशको सरकार अथवा वर्तमान प्रधानमन्त्री यो चाहँदैनन, बरु सरकार भएसम्म सजाय मिनाह चाहन्छ । अभियुक्तलाई जोगाउन चाहन्छ, संरक्षण गर्न चाहन्छ । यसको उदाहरण टिकापुर घटनाका फरार अभियुक्तलाई भारत भ्रमणका समयमा प्रधानमन्त्रीले भेटनु पनि हो तथापि यो विषयलाई यहाँ नजोडदा नै उचित हुन्छ, तर के यसो हुनु राम्रो हो त ? यसले सर्वोच्च अदालतले भविष्यमा गर्ने विभिन्न किसिमका मुद्दाहरुको फैसला उपर सम्मान गर्ला त ? हिजोका मुद्दाहरु उपर भएका फैसलाहरुलाई वर्तमानको यो घटनाले नजिर जन्माउछ कि जन्माउँदैन ? देशमा दण्डहीनताको प्रभाव बढेको अनुभूत आम मानिसमा पर्दा अपराधका घटनाहरु बढन सक्छन कि सक्दैनन ? प्रश्नहरु धेरै उब्जिएका छन् ।
यसैगरी राजनीतिक दलहरुले आफ्नो सरकार हुँदा वा सत्तामा भएको बखत आफु अनुकुल हुनेगरी सत्ताको दुरुपयोग गर्दै सर्वोच्चको फैसला नमान्ने वा मिनाहा गर्ने वा इन्कार गर्ने वा निर्णय नै गरेर अदालतको फैसला फिर्ता लिंदै गए न्यायिक अदालतको महत्व वा विश्वसनीयता कति रहला ? अदालतको फैसलालाई कार्यान्वयन गर्ने निकाय सरकार हो, तर सरकार नै यस्ता अवान्छित कार्यहरुमा अग्रसर भए यसले कस्तो शासन प्रणालीको विकास गर्दै जाला त ? अपराधबाट उन्मुक्ति दिन वा माफी दिन सरकार आफै अघि जाँदा कानुनी शासन पद्दतिमा प्रशन उठाला कि नउठला ? निर्दोषलाई माफी दिने र दोषीलाई दण्डित गर्ने अदालतको फैसलालाई राजनीतिक विचारधारा वा मुद्दाका आधारमा सरकारले आफै कार्यान्वयन गर्न खुट्टा कमाउँदा अदालतको महत्व नै प्रभावित हुनेछ जसबाट कसलाई फाइदा होला ? अदालतप्रति आमजनताको हेराइ र बुझाइ कस्तो रहला ? राज्यको तर्फबाट गम्भिरतापूर्वक सोच्नुपर्ने छ सरकारले ।
हो, द्वन्दकालमा राज्य पक्षद्वारा तथा विद्रोही पक्षद्वारा सयौं घटनाहरु घटेका छन् र त्यसको निराकरण गर्नका निमित्त सम्बन्धित निकायले आफ्नो काम पनि गरिरहेको छ तर सो भन्दा पहिले नै मुद्दाहरु फैसला भइ राज्य पक्षका तथा विद्रोही पक्षका व्याक्तिहरु हाल सजाय पनि त भोगिरहेका छन्, यदि पहुँचका आधारमा कसैलाई उन्मुक्ति दिने र कसैलाई सजाय दिने कामले त स्वयम राजनीतिक दलहरुप्रति नै जनताको घटदो विश्वास अझै घटनेछ । अहिलेको लोकतान्त्रिक शासन पद्दतिले दण्डहीनताको परिकल्पनासम्म गरेको छैन भने यस्तो किन भैरहेको छ, आम चासोको विषय बनेको छ । अदालतको फैसलालाई सम्मान गर्दै व्याक्ति आफैले सजाय शिरोधार्य गर्दै सजाय भोग्ने ठाँउबाट नै भविष्यमा आममाफी नै दिन अपिल गर्न सकिँदैन र ? अनि देशको मुख्य राजनितिक शक्तिको रुपमा स्थापित अझ अहिलेको सरकारको नेतृत्वकर्ता पार्टी नेकपा माओवादी केन्द्रले यसलाई उचित तवरले कानुनको सम्मान गर्दै समाधान गर्न सक्दैन र ? अदालतप्रतिको सम्मान आम समुदायमा देखाएर एउटा उदाहरण पेश गर्नु राज्यको कर्तव्यसँगै दायित्व बन्दैन र ?
यो विषय केवल ढुंगेलसँग जोडिएको वा उनीसँग मात्र सम्बन्धित होइन् जोसुकै व्याक्तिउपर समान न्याय हुनुपर्ने विषय हो, अदालतको फैसलालाई सम्मान गर्ने विषय हो । नेपाली जनताका कान कानमा पुगेको यो विषयमा सरकारले जनतालाई जनार्दन मान्छ भने अब जवाफ दिनैपर्छ । सरकार तिमी अदालतको फैसला मान्छौ कि मान्दैनौँ ? तिमी कानुनको पालना गर्छौ कि गर्दैनौँ ? राजनीतिक विचारका आधारमा आफ्नालाई उन्मुक्ति दिने अथवा संरक्षण गर्ने चलनलाई तिमी थप उत्कृस्ट बिन्दुमा पुर्याउँदै नजिर बनाएर इतिहास रच्छौ कि हालसम्म भएका गल्तीका इतिहासलाई च्यातेर अदालतप्रतिको विश्वास अनि कानुनको पालक र जनताको नजरमा लोकतन्त्रको समान प्रत्याभूति दिन्छौँ, पूर्वमेचीदेखि पश्चिम कालीसम्म अनि उत्तर हिमालदेखि दक्षिण तराईसम्मका न्यायालयलाई सम्मान गर्ने जनताहरु नियालिरहेका छन र सोधिरहेका छन, सरकार न्यायालयको फैसलालाई तिमी शिरोपर गर्छौ कि अवज्ञा गर्छौ ?
- भरत सिवाकोटी/दैनिक नेपाल
#Feed News from namastenepali.com NamasteNEPALI.com http://bit.ly/2or7zjR
काठमाडौँ ,१४ चैत्र। राजधानीको नेपाल पर्यटन बोर्डमा हस्पिटालिटी फाउन्डेशन अफ नेपालले आयोजना गरेको नेपाल हस्पिटालिटी एवार्डमा २०७३ कार्यक्रममा संस्कृति पर्यटन तथा नागरिक उडडयन राज्य मन्त्री परशुराम तामाङ्गले पर्यटन क्षेत्रमा युवालाई स्वदेशमै परिचालन गर्नको लागि गृह कार्य गरि रहेको बताउनु भएको छ । यसैगरी मन्त्री तामाङ्गले पर्यटन क्षेत्रलाई सुधार गर्न मन्त्रालका सचिव, विभागीय प्रमुख , पर्यटन उद्यमीसंग सरसल्लाह गरेर अघि बढने बताउनु भयो ।
कार्यक्रममा मन्त्री तामाङ्गले सात वटा विधामा एवार्ड प्रदान गर्नु भएको थियो । इनोभेटिभ सेफ अफ दि एयरवाट कुमार चालिसे, हस्पिटालिटी इन्टरपनरवाट राजेन्द प्रसाद त्रिपाठी , गेस्टोनमि एवार्डवाट सुरेश चन्द्र बस्नेत, बेस्ट रेस्टुरेन्ट इन पोखरावाट डुङ्गा रेस्टो एण्ड लन्ज बार वाट राजेश गुरुङ्ग, वेस्ट बुटिक होटलवाट अप्सरा बुटिक होटल ठमेलका रमेश नापित , वेस्ट ट्राभल एण्ड टुर वाट हिमालयन डिस्कोभरी नेपालका एलेक्स नेपाल (सुरेश लम्साल) र वेस्ट एयर होस्टेस एकेडमी एवार्डबाट फल्याइटेक इन्टरनेशनलका नाजिर हुसैनलाई सम्मान तथा एवार्ड वितरण गरिएको थियो । नेपालको इतिहासमा पहिलो पटक यस खालको एवार्ड प्रदान गरिएको हो ।
कार्यक्रम माथि प्रकाश पार्दै हस्पिटालिटी फाउन्डेशनका अध्यक्ष तथा कार्यक्रमका सभापति महेशराज ढकालले नेपालमै यस खालको एवार्ड आफुहरुले व्यक्तिगत प्रयासमा गरेको बताउँदै भविस्यमा यस खालको कार्यक्रममा पर्यटन क्षेत्रका सरोकार वालाहरुले पनि सहयोग गर्ने अपेक्षा राख्नु भयो ।
पर्यटन प्रवद्र्धनमा युवाको भूमिका विषयक अन्तक्रिया तथा हस्पिटालिटी अवार्ड २०७३ कार्यक्रम मार्फत नेपालको पर्यटन क्षेत्र राष्ट्रिय मेरुदण्डको रुपमा रहेका युवावर्गलाई अघि सार्दै सानो लगानीबाट ठुलो रुपमायुवालाई परिचितगर्दै ढुलो प्रतिफल, पर्यटन, सभ्यता, संस्कृतीको समस्या र युवा स्वरोजगारलाई कसरी अगाडि बढाउने भन्ने बारे आजको कार्यक्रममा एवार्ड विजेता सुरेश चन्द्र बस्नेतले यस्तो सरहनीय कार्यको प्रशंसा गर्दै यो एवार्डले आफुलाई पर्यटन क्षेत्रमा अझ केही गर्ने हौसला मिलेको बताउनु भयो ।
यसैगरी टानका अध्यक्ष चन्द्र रिजालले आँउदो समयमा पर्यटन क्षेत्रमा आएको आम्दानी सही ठाउँमा सदुपयोग भए नेपाल पर्यटन क्षेत्र अझै युवामयी हुने बताउनु भयो ।
यसैगरी पर्यटन बोर्डका सदस्य राजेन्द सापकोटा नेपालको अन्तराष्ट्रिय विमानस्थलका सुधार तथा व्यवस्थि गर्न आग्रह गदै नेपाल नेपाल वायु सेवा निगमले ल्याउन लागेको विमानवाट लण्डनको हिथ्रो विमानस्थल, जर्मनीको फ्रान्कफोर्ट र जापानको टोकियोलाई नँया गन्तव्य गर्नको लागि पर्यटन मन्त्रालयले प्रयास गर्नु पर्ने बताउनु भयो ।
यसैगरी आजको कार्यक्रममा बिजय कुमार ढकाल, लोक कृष्ण भट्टराई, निलकणठ तिवारी, शिव अधिकारी बेखारतन शाक्य, निटका अध्यक्ष दीपक महतले युवावर्गलाई पर्यटन क्षेत्रमा आकर्षित गर्न सरकारले पहल गर्नु पर्ने बताउनु भयो ।
The post नेपालमा पहिलो पटक हस्पिटालिटी एवार्ड प्रदान ( फोटो फिचर सहित ) appeared first on rastriyakhabar.com.
- feed news from http://bit.ly/2ejy7iN राष्ट्रिय खबर – rastriyakhabar.com http://bit.ly/2nXSqKg via IFTTT
१४ चैत, काठमाडौँ ।
आइतबार साँझ सार्वजनिक गरिएको फिल्म ‘ए मेरो हजुर–२’को शिषृ गीतले युट्युवमा किर्तिमानी कायम गरेको छ । युट्युवमा सार्वजनिक भएको २४ घण्टा नबित्दै ४ लाख ८ हजार भन्दाबढीले हेरिसकेका छन् ।
युट्युवमा सम्भवत नेपाली फिल्मको गीतको यति छिटो दर्शक बढेको यो पहिलो रेकर्ड हो । सदाबहार अभिनेत्री झरना थापाले पहिलो पटक निर्देशन गरेको फिल्म ‘ए मेरो हजुर–२’ यो ‘टाइटल गीत’ आइतबार झरनाको जन्मदिनको अवसरमा सार्वजनिक गरिएको थियो ।
सुगम पोख्रेलको आवाज रहेको यस गीतमा अभिनेत्री साम्राज्ञीराज्य लक्ष्मी शाह र अभिनेता सलिनमान बानियाँको आकर्षक जोडी देख्न सकिन्छ भने दर्शकबाट पनि सकारात्मक प्रतिक्रिया आइरहेको छ । अभिनेता सलिनमान बाँनियाको यो डेब्यु फिल्म हो ।
सुहाना ईन्टरटेन्मेन्ट तथा सुनिल कुमार थापा प्रोडक्शनको निर्माण रहेको फिल्म भदौ १६ मा रिलिज हुने घोषणा गरिएको छ । फिल्मको कथा हरिहर अधिकारीको हो भने पटकथा लेखनमा हरिहरसँग सामिप्यराज तिमिल्सेनाले साझेदारी गरेका छन् ।
The post युट्युवमा किर्तिमानी कायम गर्दै साम्राज्ञी–सलिनमानको गीत appeared first on Nepali Headlines,Nepal News, Nepali News, News Nepal.
from मनोरञ्जन – Nepali Headlines,Nepal News, Nepali News, News Nepal http://bit.ly/2o0ZS80
via IFTTT
