काठमाडौं पुस १७ – नेपालको एउटा टेलिकम्युनिकेसन संस्था छ, युनाइटेड टेलिकम्युनिकेशन लिमिटेड(युटिएल) । कारोबारको हिसाबले लगभग डुब्न लागेको, राज्यलाई कर नतिरेको यो संस्थामा पछिल्लो पटक कर्मचारीलाई हटाउने र युटिएललाई भारतीय दुरसञ्चार सेवा प्रदायक भोडाफोनलाई जिम्मा लगाउने तयारी गरिएको बुझिएको छ ।
सो खेलको पछाडि नेकपा(एमाले)का नेता रघुवीर महासेठ खुलेर लागेका छन् । युटिएलमा महासेठको कम्पनी नेपाल भेन्चर प्रालि (एनभीपीएल) को २० प्रतिशत सेयर समेत रहेको छ । गृहमन्त्रालय एमालेले सम्हालेको, संयुक्त सरकारमा प्रमुख साझेदार समेत भएको भन्दै एमाले नेता महासेठले युटिएलमा कार्यरत कर्मचारीलाई जवरजस्ती हटाउन लागिपरेका छन् ।
युटिएलका प्रमुख कार्यकारी अधिकृत एस पी पचौरीलाई महासेठले हाल कार्यरत सबै कर्मचारीलाई निकाल्न र नयाँ भर्ना गर्न भनेका छन् । उनले हाल कार्यरत कर्मचारीले आफूले भने अनुसारको काम नगर्ने र राजनीतिक विचार समेत नमिल्ने भएकाले जुनसुकै हालतमा पनि वर्खास्त गर्न निर्देशन दिएको र सोही निर्देशनअनुसार पछिल्लो दिनमा कर्मचारीले जारी राखेको आन्दोलनलाई समाधान गर्ने भन्दा पनि चर्काउन लागेका छन् ।
उनले गृहमन्त्रालय मार्फत प्रहरी प्रशासन परिचालन गरेरै भएपनि आन्दोलन दबाएरै छाड्ने अभिव्यक्ति समेत दिएका छन् । कर्मचारी आन्दोलनमा उत्रे लगत्तै महानगरिय प्रहरी प्रभाग कमलपोखरीबाट दर्जनौ संख्यामा प्रहरी परिचालन हुनुको पछाडि सोही कारण रहेको आन्दोलनरत कर्मचारीले जानकारी दिएका छन् ।
स्रोतका अनुसार महासेठ पछिल्लो दिनमा युटिएललाई पूर्णत डुबाउने खेलमा लागेका हून् । नेपाल दुरसञ्चार प्राधिकरणले पटक पटक एकीकृत लाइसेन्स लिन आग्रह गर्दै आएको भएपनि उनकै कारण रोकिएको छ । राज्यलाई बुझाउनुपर्ने कर समेत महासेठकै कारण नतिरेको कर्मचारीको भनाइ छ । प्रमुख लगानी भारतीयको रहेको युटिएलमा सेवा तथा सुविधाको माग गर्दै आधिकारिक टे«ड युनियनले आन्दोलन सुरु गरेपछि सो आन्दोलन रोक्न महासेठले गरेका गतिविधिले उनको गैरकानुनी व्यवहारलाई समेत सतहमा ल्याइदिएको छ ।
महासेठले कम्पनीलाई पूर्णत डुबाउने, कम्पनीको सबै स्वामित्व आफैले लिने र करिब २० अर्बमा भोडाफोनलाई बेच्ने तयारी स्वरुप आन्दोलनलाई जसरी भएपनि दबाएरै छाड्ने योजना बनाएको आन्दोलनरत कर्मचारीको भनाइ छ । युटिएलमा कार्यरत अखिल नेपाल संघ संस्था तथा बैंक तथा वित्तीय श्रमिक संघ युटिएल मूल इकाई कमिटिले राखेको सामान्य माग पूरा गर्न समेत तयार नहुनुले सो कुराको पुष्टि गरेको छ ।
युटिएलले हालसम्म पनि कर्मचारीलाई नियुक्तिपत्र समेत नदिइ काम लगाएको छ । प्रमुख कार्यकारी अधिकृत पचौरीको घरमा खाना पकाउने भान्छेको तलब रु १६ हजार भएपनि युटिएलमा काम गर्नेको तलब आठ हजार भन्दा माथि रहेको छैन । विगत १२ बर्षदेखि काम गर्नेहरुको तलब समेत मुस्किलले १२ हजार भन्दा बढी रहेको छैन । हाल मुलुकका ४४ जिल्लामा सेवा प्रवाह गरेको दावी गरेपनि गुणस्तर नभएको भन्दै सेवाग्राहीले प्रयोग गरिरहेका छैनन् ।
मुलुकभर रहेका २०० वटा टावरले समेत राम्रोसँग काम नगरेको युटिएलमै कार्यरत इन्जिनियरहरुको भनाइ छ । कुल पाँच लाख ग्राहक भएको भनिएपनि हाल मुस्किलले ८० हजार ग्राहक मात्रै युटिएलको नेटवर्कमा नियमित सम्पर्कमा रहेका छन् । फोन गर्दा नबुझिने, पैसा मात्रै चढ्ने भएकाले ग्राहक हैरानी र सास्ती मात्रै व्यहोर्न वाध्य भएपछि अन्य सेवाप्रदायकतिर आर्कर्षित भएका हून् । कम्पनीका लगानीकर्ता र व्यवस्थापनले कम्पनीको सेवा विस्तार गर्ने र नयाँ प्रविधि भित्र्याउने तर्फ कुनै पनि चासो देखाएको छैन । कम्पनीको आर्थिक अवस्था दिन प्रतिदिन झन्झन् कमजोर बन्दै गएको छ । भारतीय लगानीकर्ताले समेत यतिखेर युटिएललाई त्यत्ति चासो दिएका छैनन् । हालसम्म युटिएलले नेपाल सरकारलाई १५ अर्ब भन्दा बढी राजस्व तिरेको छैन । एकीकृत लाइसेन्स लिन दुरसञ्चार प्राधिकरणले अप्रिल २०१३ देखि आग्रह गरेको भएपनि फिक्वेन्सी मात्र होल्ड गरेर राखेको छ ।
हाल युटिएलले सिडिएमए प्रविधिमा ८०० हर्ज र १८०० हर्ज प्रयोग गर्दै आएको छ । फिक्वेन्सी भने युटिएलले सन् २०१० मा एक अर्ब २२ करोड आम्दानी गरेको देखाएको युटिएलले त्यसपछि घाटा मात्रै भएको देखाएको छ ।
Source : Feed news from Taja Khabar | Online Nepali News Portal http://ift.tt/1vIhmi5
via IFTTT
सो खेलको पछाडि नेकपा(एमाले)का नेता रघुवीर महासेठ खुलेर लागेका छन् । युटिएलमा महासेठको कम्पनी नेपाल भेन्चर प्रालि (एनभीपीएल) को २० प्रतिशत सेयर समेत रहेको छ । गृहमन्त्रालय एमालेले सम्हालेको, संयुक्त सरकारमा प्रमुख साझेदार समेत भएको भन्दै एमाले नेता महासेठले युटिएलमा कार्यरत कर्मचारीलाई जवरजस्ती हटाउन लागिपरेका छन् ।
युटिएलका प्रमुख कार्यकारी अधिकृत एस पी पचौरीलाई महासेठले हाल कार्यरत सबै कर्मचारीलाई निकाल्न र नयाँ भर्ना गर्न भनेका छन् । उनले हाल कार्यरत कर्मचारीले आफूले भने अनुसारको काम नगर्ने र राजनीतिक विचार समेत नमिल्ने भएकाले जुनसुकै हालतमा पनि वर्खास्त गर्न निर्देशन दिएको र सोही निर्देशनअनुसार पछिल्लो दिनमा कर्मचारीले जारी राखेको आन्दोलनलाई समाधान गर्ने भन्दा पनि चर्काउन लागेका छन् ।
उनले गृहमन्त्रालय मार्फत प्रहरी प्रशासन परिचालन गरेरै भएपनि आन्दोलन दबाएरै छाड्ने अभिव्यक्ति समेत दिएका छन् । कर्मचारी आन्दोलनमा उत्रे लगत्तै महानगरिय प्रहरी प्रभाग कमलपोखरीबाट दर्जनौ संख्यामा प्रहरी परिचालन हुनुको पछाडि सोही कारण रहेको आन्दोलनरत कर्मचारीले जानकारी दिएका छन् ।
स्रोतका अनुसार महासेठ पछिल्लो दिनमा युटिएललाई पूर्णत डुबाउने खेलमा लागेका हून् । नेपाल दुरसञ्चार प्राधिकरणले पटक पटक एकीकृत लाइसेन्स लिन आग्रह गर्दै आएको भएपनि उनकै कारण रोकिएको छ । राज्यलाई बुझाउनुपर्ने कर समेत महासेठकै कारण नतिरेको कर्मचारीको भनाइ छ । प्रमुख लगानी भारतीयको रहेको युटिएलमा सेवा तथा सुविधाको माग गर्दै आधिकारिक टे«ड युनियनले आन्दोलन सुरु गरेपछि सो आन्दोलन रोक्न महासेठले गरेका गतिविधिले उनको गैरकानुनी व्यवहारलाई समेत सतहमा ल्याइदिएको छ ।
महासेठले कम्पनीलाई पूर्णत डुबाउने, कम्पनीको सबै स्वामित्व आफैले लिने र करिब २० अर्बमा भोडाफोनलाई बेच्ने तयारी स्वरुप आन्दोलनलाई जसरी भएपनि दबाएरै छाड्ने योजना बनाएको आन्दोलनरत कर्मचारीको भनाइ छ । युटिएलमा कार्यरत अखिल नेपाल संघ संस्था तथा बैंक तथा वित्तीय श्रमिक संघ युटिएल मूल इकाई कमिटिले राखेको सामान्य माग पूरा गर्न समेत तयार नहुनुले सो कुराको पुष्टि गरेको छ ।
युटिएलले हालसम्म पनि कर्मचारीलाई नियुक्तिपत्र समेत नदिइ काम लगाएको छ । प्रमुख कार्यकारी अधिकृत पचौरीको घरमा खाना पकाउने भान्छेको तलब रु १६ हजार भएपनि युटिएलमा काम गर्नेको तलब आठ हजार भन्दा माथि रहेको छैन । विगत १२ बर्षदेखि काम गर्नेहरुको तलब समेत मुस्किलले १२ हजार भन्दा बढी रहेको छैन । हाल मुलुकका ४४ जिल्लामा सेवा प्रवाह गरेको दावी गरेपनि गुणस्तर नभएको भन्दै सेवाग्राहीले प्रयोग गरिरहेका छैनन् ।
मुलुकभर रहेका २०० वटा टावरले समेत राम्रोसँग काम नगरेको युटिएलमै कार्यरत इन्जिनियरहरुको भनाइ छ । कुल पाँच लाख ग्राहक भएको भनिएपनि हाल मुस्किलले ८० हजार ग्राहक मात्रै युटिएलको नेटवर्कमा नियमित सम्पर्कमा रहेका छन् । फोन गर्दा नबुझिने, पैसा मात्रै चढ्ने भएकाले ग्राहक हैरानी र सास्ती मात्रै व्यहोर्न वाध्य भएपछि अन्य सेवाप्रदायकतिर आर्कर्षित भएका हून् । कम्पनीका लगानीकर्ता र व्यवस्थापनले कम्पनीको सेवा विस्तार गर्ने र नयाँ प्रविधि भित्र्याउने तर्फ कुनै पनि चासो देखाएको छैन । कम्पनीको आर्थिक अवस्था दिन प्रतिदिन झन्झन् कमजोर बन्दै गएको छ । भारतीय लगानीकर्ताले समेत यतिखेर युटिएललाई त्यत्ति चासो दिएका छैनन् । हालसम्म युटिएलले नेपाल सरकारलाई १५ अर्ब भन्दा बढी राजस्व तिरेको छैन । एकीकृत लाइसेन्स लिन दुरसञ्चार प्राधिकरणले अप्रिल २०१३ देखि आग्रह गरेको भएपनि फिक्वेन्सी मात्र होल्ड गरेर राखेको छ ।
हाल युटिएलले सिडिएमए प्रविधिमा ८०० हर्ज र १८०० हर्ज प्रयोग गर्दै आएको छ । फिक्वेन्सी भने युटिएलले सन् २०१० मा एक अर्ब २२ करोड आम्दानी गरेको देखाएको युटिएलले त्यसपछि घाटा मात्रै भएको देखाएको छ ।
अधिकाशं सिम भिओआइपीमा
पछिल्लो दिनमा युटिएलका अधिकाशं सिम भिओआइपीमा मात्र प्रयोग भएको नेपाल प्रहरीको केन्द्रीय अनुसन्धान व्यूरोको अध्ययनबाट पुष्टि भएको छ । व्यूरोको अध्ययनअनुसार प्रति सय सिममा ६० वटा सिम भिओआइपीमा प्रयोग भएको छ । युटिएलले संस्थागत रुपमा नै भिओआइपी चलाएको भनी व्यूरोले सरकारलाई प्रतिवेदन दिएको भए पनि भारतको डरका कारण गृह प्रशासन युटिएललाई कारवाही गर्न हच्किदै आएको छ ।
युटिएलमा कार्यरत एक इन्जिनियरले रातो पाटीलाई दिएको जानकारीअनुसार पुतलीसडकमा रहेको युटिएलको टावरमा नै भिओआइपीका दर्जन भन्दा पनि एन्टेना फिट गरिएको छ । ती एन्टेना मार्फत विदेशबाट नेपालमा आएको कल बाइपास गरी राज्यलाई ठग्ने काम गरिएको छ ।
युटिएलले हालसम्म नविकरण र रोयल्टी समेत सरकारलाई बुझाएको छैन । शाही सासन कालमा कम्पनी बन्द रहेको दलिल पेस गर्दै उसले हालसम्म १५ अर्ब भन्दा बढी रोयल्टी नविकरण दस्तुर, सेवा शुल्क तथा आयकर बुझाएको छैन । सूचना तथा सञ्चार मन्त्रालयलाई प्रभावमा पारेर कुनै पनि कर नतिरेको युटिएल यतिखेर पनि सूचना तथा सञ्चार मन्त्री डा. मिनेन्द्र रिजाललाई प्रभावमा पारेर सबै कर तथा शुल्क मिनाहा गराउने धन्दामा लागेको छ ।
युटिएलमा महानगर टेलिफोन निगम लिमिटेडको २६.६८ प्रतिशत, टेलिकम्युनिकेशन कन्सल्ट्यान्ट इन्डिया लिमिटेडको २६.६६ प्रतिशत, टाटा टेलिकम्युनिकेशन लिमिटेडको समान २६.६६ प्रतिशत र नेपाल भेन्चर प्रालिको २० प्रतिशत सेयर रहेको छ ।
तीन वटा भारतीयलाई हटाएर भोडाफोन भित्र्याउने धन्दा सुरु भएपछि एमाले नेता महासेठले सो को जानकारी एमाले अध्यक्ष केपी ओली, गृहमन्त्री वामदेव गौतमलाई समेत गराएका छन् । महासेठसँग यस विषयमा सोध्न पटक–पटक सम्पर्क गर्दा समेत उनले फोन उठाएनन् ।
आन्दोलनकारी कर्मचारीका अध्यक्ष विकासकुमार झाले पनि तीनवटा भारतीय कम्पनीलाई हटाएर अर्को भारतीय कम्पनी ल्याउने तयारी भित्रभित्रै भएको दावी गरे । आन्दोलनरत कर्मचारीलाई स्वैच्छिक अवकाश दिने योजना समेत कार्यकारी अधिकृत पचौरीले ल्याएका छन् । उनले १२ बर्ष काम गरेका कर्मचारीलाई पाँच लाख, ८ वर्ष काम गरेकालाई चार लाख, पाँच वर्ष काम गरेका इन्जिनियर तथा प्राविधिक कर्मचारीलाई एक लाख रकम दिने योजना सुनाएका छन् । पचौरीको सोे योजना पनि महासेठकै निर्देशनमा ल्याइएको झाको भनाइ छ ।
यस अघि युटिएलले लिमिटेड मोविलिटीको लाइसेन्स नविकरण गर्ने बेलामा प्राधिकरणलाई पठाएको लिखित पत्रमै नेपाल र भारत सरकारवीच बक्र्याैता रोयल्टीको बारेमा छलफल भइरहेको जनाएको थियो । पत्रमा उसले आफु घाटामा भएकाले बक्र्यौता तिर्न नसक्ने, दुई सरकारवीच छलफल गरेपछि मात्र कुराको टुङगो लाग्ने दलिल पेश गर्दै आएको छ ।
युटिएलले शाही सासनकालमा ४ अर्ब ४४ करोड घाटा भएको, नेपाल टेलिकमले अन्तरराष्ट्रिय आवद्धता दिन ढिला गरेको लगायतका कारण देखाउँदै बक्र्याैता रोयल्टी बुझाउन नसक्ने र बुझाउनु परे बन्द गर्न बाध्य हुने समेत बताउँदै आएको छ ।
दुरसञ्चार प्राधिकरणलाई युटिएल संचालन भएको पहिलो तिन बर्र्षमा रोयल्टी बापत बुझाउनु पर्ने २० करोड ११ लाख ४५ हजारमध्ये १ करोड १६ लाख ९४ हजार २ सय ८ रुपैया मात्र रोयल्टी बुझाएको थियो । बाँकी रहेको १८ करोड ९४ लाख ४० हजार ७ सय ९२ रुपैया ०६२ फागुन २५ गतेको मन्त्री स्तरीय निर्णयबाट मिनाह गरिएको थियो । सो रोयल्टी मिनाहा गर्ने मन्त्री थिए दिलेन्द्रप्रसाद बडु ।
युटिएलबाट मोटो रकम लिएर उनले रोयल्टी मिनाहा गरेको चर्चा त्यतिखेरै चलेको थियो । तर पछिल्लो दिनमा घटनाक्रम पुरै बदलिएको छ । र घटनाक्रम बदल्न एमाले नेता महासेठको प्रमुख हात रहेको छ । उनले कुनै पनि कर नतिर्ने, कम्पनीमा कार्यरत सबै कर्मचारीलाई कम्पनी पूर्ण रुपमा डुबेको भन्दै हटाउने र भोडाफोनलाई बेच्ने तयारी गरिएको छ ।
पछिल्लो दिनमा युटिएलका अधिकाशं सिम भिओआइपीमा मात्र प्रयोग भएको नेपाल प्रहरीको केन्द्रीय अनुसन्धान व्यूरोको अध्ययनबाट पुष्टि भएको छ । व्यूरोको अध्ययनअनुसार प्रति सय सिममा ६० वटा सिम भिओआइपीमा प्रयोग भएको छ । युटिएलले संस्थागत रुपमा नै भिओआइपी चलाएको भनी व्यूरोले सरकारलाई प्रतिवेदन दिएको भए पनि भारतको डरका कारण गृह प्रशासन युटिएललाई कारवाही गर्न हच्किदै आएको छ ।
युटिएलमा कार्यरत एक इन्जिनियरले रातो पाटीलाई दिएको जानकारीअनुसार पुतलीसडकमा रहेको युटिएलको टावरमा नै भिओआइपीका दर्जन भन्दा पनि एन्टेना फिट गरिएको छ । ती एन्टेना मार्फत विदेशबाट नेपालमा आएको कल बाइपास गरी राज्यलाई ठग्ने काम गरिएको छ ।
युटिएलले हालसम्म नविकरण र रोयल्टी समेत सरकारलाई बुझाएको छैन । शाही सासन कालमा कम्पनी बन्द रहेको दलिल पेस गर्दै उसले हालसम्म १५ अर्ब भन्दा बढी रोयल्टी नविकरण दस्तुर, सेवा शुल्क तथा आयकर बुझाएको छैन । सूचना तथा सञ्चार मन्त्रालयलाई प्रभावमा पारेर कुनै पनि कर नतिरेको युटिएल यतिखेर पनि सूचना तथा सञ्चार मन्त्री डा. मिनेन्द्र रिजाललाई प्रभावमा पारेर सबै कर तथा शुल्क मिनाहा गराउने धन्दामा लागेको छ ।
युटिएलमा महानगर टेलिफोन निगम लिमिटेडको २६.६८ प्रतिशत, टेलिकम्युनिकेशन कन्सल्ट्यान्ट इन्डिया लिमिटेडको २६.६६ प्रतिशत, टाटा टेलिकम्युनिकेशन लिमिटेडको समान २६.६६ प्रतिशत र नेपाल भेन्चर प्रालिको २० प्रतिशत सेयर रहेको छ ।
तीन वटा भारतीयलाई हटाएर भोडाफोन भित्र्याउने धन्दा सुरु भएपछि एमाले नेता महासेठले सो को जानकारी एमाले अध्यक्ष केपी ओली, गृहमन्त्री वामदेव गौतमलाई समेत गराएका छन् । महासेठसँग यस विषयमा सोध्न पटक–पटक सम्पर्क गर्दा समेत उनले फोन उठाएनन् ।
आन्दोलनकारी कर्मचारीका अध्यक्ष विकासकुमार झाले पनि तीनवटा भारतीय कम्पनीलाई हटाएर अर्को भारतीय कम्पनी ल्याउने तयारी भित्रभित्रै भएको दावी गरे । आन्दोलनरत कर्मचारीलाई स्वैच्छिक अवकाश दिने योजना समेत कार्यकारी अधिकृत पचौरीले ल्याएका छन् । उनले १२ बर्ष काम गरेका कर्मचारीलाई पाँच लाख, ८ वर्ष काम गरेकालाई चार लाख, पाँच वर्ष काम गरेका इन्जिनियर तथा प्राविधिक कर्मचारीलाई एक लाख रकम दिने योजना सुनाएका छन् । पचौरीको सोे योजना पनि महासेठकै निर्देशनमा ल्याइएको झाको भनाइ छ ।
यस अघि युटिएलले लिमिटेड मोविलिटीको लाइसेन्स नविकरण गर्ने बेलामा प्राधिकरणलाई पठाएको लिखित पत्रमै नेपाल र भारत सरकारवीच बक्र्याैता रोयल्टीको बारेमा छलफल भइरहेको जनाएको थियो । पत्रमा उसले आफु घाटामा भएकाले बक्र्यौता तिर्न नसक्ने, दुई सरकारवीच छलफल गरेपछि मात्र कुराको टुङगो लाग्ने दलिल पेश गर्दै आएको छ ।
युटिएलले शाही सासनकालमा ४ अर्ब ४४ करोड घाटा भएको, नेपाल टेलिकमले अन्तरराष्ट्रिय आवद्धता दिन ढिला गरेको लगायतका कारण देखाउँदै बक्र्याैता रोयल्टी बुझाउन नसक्ने र बुझाउनु परे बन्द गर्न बाध्य हुने समेत बताउँदै आएको छ ।
दुरसञ्चार प्राधिकरणलाई युटिएल संचालन भएको पहिलो तिन बर्र्षमा रोयल्टी बापत बुझाउनु पर्ने २० करोड ११ लाख ४५ हजारमध्ये १ करोड १६ लाख ९४ हजार २ सय ८ रुपैया मात्र रोयल्टी बुझाएको थियो । बाँकी रहेको १८ करोड ९४ लाख ४० हजार ७ सय ९२ रुपैया ०६२ फागुन २५ गतेको मन्त्री स्तरीय निर्णयबाट मिनाह गरिएको थियो । सो रोयल्टी मिनाहा गर्ने मन्त्री थिए दिलेन्द्रप्रसाद बडु ।
युटिएलबाट मोटो रकम लिएर उनले रोयल्टी मिनाहा गरेको चर्चा त्यतिखेरै चलेको थियो । तर पछिल्लो दिनमा घटनाक्रम पुरै बदलिएको छ । र घटनाक्रम बदल्न एमाले नेता महासेठको प्रमुख हात रहेको छ । उनले कुनै पनि कर नतिर्ने, कम्पनीमा कार्यरत सबै कर्मचारीलाई कम्पनी पूर्ण रुपमा डुबेको भन्दै हटाउने र भोडाफोनलाई बेच्ने तयारी गरिएको छ ।
Source : Feed news from Taja Khabar | Online Nepali News Portal http://ift.tt/1vIhmi5
via IFTTT
अब माओवादी त्यहि र त्यस्तै रहेन,जस्तो हिजो थियो । हिजो माओवादी नेता कार्यकर्ताका हरेक गाँसमा जनताको सहनुभुती मिसिएको थियो । आफैले महान भन्दै आएका जनताको सहानुभुतीलाई उपहास गर्दा आज उनीहरुका प्रत्येक गाँसमा तिनै जनआक्रोशको सिता ठोक्किन आइपुग्छ । यसको अर्थ यस्तो नलागोस् कि ‘होलसेलमा सबै खराब भए’ त्यस्तो हुँदै होईन । केही राम्रा पात्र छन्, उनीहरुलाई अपवादको टोकरीमा थन्क्याइएको छ । इतिहास त्यति कठोर छैन, त्यसैले राम्राहरुको मूल्यांकन नगर्ने भुल इतिहासले पक्कै गर्दैन ।
रातो रङले क्रान्ति वा शुभकार्यको संकेत गर्छ । त्यसैले माओवादी नेताहरुले आम कार्यकर्तालाई भन्न सिकाए, ‘हामी राता मान्छे ।’ यी राता मान्छेहरु युद्धकालमा हरेक पल बैठक र भेलामा व्यस्त हुन्थे, रातभर चौकी हान्न दौडिन्थे । तर आज भेला र बैठकहरु ‘कुन चरीको नाम’ भनेजस्तो भएको छ । पार्टीभित्र बनेका मन्त्रालय जस्ता विभागहरु नाम मात्रमा सिमित भइसकेका छन् । उता जनवर्गीय संगठनहरुका भेला भनेपनि बैठक भनेपनि वर्षदिनमा एकपटक हुन्छ । त्यस्तोमा कार्यसमिती सदस्यहरु एउटा कोठामा बस्छन्, एकजना ठूला नेता गाडी लिएर आउँछन् अनि ‘तपाईं अब अध्यक्ष हुनुभयो कमरेड’ भन्दै टिका लगाईदिन्छन् । नयाँ बन्ने अध्यक्ष र सदस्यहरुले एकपटक ती बडेमान नेतालाई मुठ्ठि उठाएर लालसलाम गर्छन्, अनि घोषणा हुन्छ ‘हाम्रो …औ सम्मेलन भव्य एवं शानदार रुपमा सम्पन्न भएको घोषणा गरिन्छ ।’ त्यसपछिका वर्षदिन को कता लाग्छ पत्तै हुँदैन ।
२०६२/६३ को आन्दोलनमा सहभागी हुन आएका माओवादी कार्यकर्ताहरु जंगी अड्डातिर फर्केर साथीलाई सोध्थे ‘कमरेड यहि हो सिंहदरबार ?’ उत्तर खसिहाल्थ्यो ‘होला कमरेड ।’ उनीहरु त्यहि कब्जा गर्ने सपना मनभरी पालेर पुनः नारा उराल्दै सिंहदरबारलाई दाहिने पारेर माइतीघर तिर लाग्थे । त्यस्ता कार्यकर्ता जसले सिंहदरबार कब्जा गर्ने सपना देख्थे, विडम्वना ! कब्जा त परै जाओस्, उनीहरु छिर्नसमेत पाएनन् । सिंहदरबार छिर्ने पास थिएन, पार्टीले बनाईदिएन ।
शान्ति प्रक्रियामा प्रवेश गरेपछि माओवादीका केन्द्रिय स्तरका नेता अहिलेका सुशिल कोइराला जत्तिकै व्यस्त हुन्थे । त्यस्तोमा पोलिटब्युरो वा स्थायी कमिटीका सदस्यहरुका व्यस्तता कुरा गरि साध्य छैन । राजधानी र जिल्ला सदरमुकामहरुमा खुलेका वाईसिएलका कार्यालय र पार्टी कार्यालयहरुमा बिहानदेखि बेलुकासम्म मान्छेको आवत जावतको रफ्तार बढिरहन्थ्यो । बरु न्यायालयहरु शुन्य भए । प्रहरी हाइ काढेर बस्न थाल्यो । रक्तचन्दन र सुन तस्करीहरु प्रहरीको हैन, वाईसियल र पार्टीको पञ्जामा पर्थे । एउटा गाउँ पार्टीको इन्चार्जले सिंगो गाविसका एमाले–कांग्रेसका नेता कार्यकर्ता र सरकारी निकायलाई छाँयामा राख्थे । यस्तोमा सबका–सबमा बढेको व्यस्तताको हिसाब गरिसाध्य छैन ।
माओवादी नेता कार्यकार्ताहरुले पहिलो संविधानसभा निर्वाचन सकिएको केहि समयसम्म काम पाइरहे । त्यस्तोमा प्रचण्डले प्रधानमन्त्रीबाट राजिनामा दिएपछि नेता कार्यकर्ताहरुलाई आईपर्ने पार्र्टीको काममा विस्तारै कमी आउन थाल्यो । आफ्नो सरकार बनेपछि कार्यकर्ताहरुले गाउँ र जिल्लाबाट चिनेका नेताहरुलाई फोन गरेर या भेटेर योजना टिपाउन थाले । ति योजनाहरु नेताले सुन्नका लागी सुनिदिए र उडाइरहे । पहिले पुरानो कानुन तोड्न आदेश दिनेहरु पछि अगुवा कार्यकर्तालाइ नै सरकारी कानुन पढाउन थाले । नेतृत्वको यो व्यवहारले अगुवा कार्यकर्ताको चित्त दुखिरह्योे । यतिबेलासम्म अगुवा भन्दा तलकाहरुले भने आशा मारिसकेका थिए, तर चुपचाप सहेर बसे । देशमा पार्र्टीको नाम चम्किरहेको थियो, ‘एकदिन त पक्कै गर्छ’ भन्ने झिनो आशा पनि पानीको फोका जस्तो फुट्ने श्रृङखला दोहोरिइरह्यो । सरकारी योजनामा गर्दै आएको एकछत्र राज तोड्न कांग्रेस एमालेहरु सक्रिय भए । पार्टी सदन र सरकारमा भएकाले कार्यकर्ताहरु राजधानीतिरै केन्द्रित हुन थाले । तर राजधानीमा नेताहरुले मात्रै हालिमुहाली गरे कार्यकर्तालाई सौताकै छोराछोरीको व्यवहार गरे । सरकारी नियुक्ति पाएकाहरु या पार्र्टीको महत्वपूर्ण ओहदामा रहेकाहरु व्यापारी वा दलालहरुसँग कफी सपमा गफिइरहँदा कार्यकर्ताको फोन गयो भने उनीहरु पटक–पटक काटिदिन्थे । कतिपयले बल्लबल्ल फोनसम्म उठाउँथे र भन्थे, ‘मिटीङमा छु ।’ तर आजकल माओवादी नेताहरुको फोन बज्न छाडेको छ । एमाओवादी विदेश विभागका सदस्य युवराज चौलागाईं भन्दै थिए, ‘पहिले उज्यालो हुनेबित्तिकै फोन बज्न थाल्थ्यो, आजकाल शुन्य भएको छ ।’
माओवादीले बनाएको मन्त्रालयभन्दा ठूला विभागहरु विघटन त गरेको छैन, तर ति विभागको जिम्मा लिएका नेताहरु आजकाल कामबिहीन भएका छन् । पार्र्टीका राज्य समितीहरु बेला–बेला विघटन गरेको घोषणा गरिन्छ, कतिबेला फेरी गठन हुन्छ, टुंगै छैन । पहिले सिस्टममा जिम्मेवारी परिवर्तन हुन्थ्यो, तर अहिले गुटको इन्ट्रेष्टको आधारमा जिम्मेवारी हेरफेर हुन थालेपछि ठूला नेता पनि सन्तुष्ट छैनन् । गाउँपार्र्टी र एरियापार्र्टी नाम मात्रका छन् । जिल्ला संगठन सुस्त भैसकेको छ । कतिपय जिल्ला समितीका बैठकहरु काठमाडौंमा हुन थालेका छन् ।
पंक्तिकारले टेलिफोन सम्पर्क गर्दा माओवादी स्थायी समिती सदस्य लोकेन्द्र विष्ट मगर सल्यानमा थिए । किन जानुभएको सल्यानतिर भन्ने प्रश्नमा उनले भने, ‘पुराना किल्लाहरु हेर्दै हिंँडेको छु, काठमाडौंमा खासै काम छैन ।’ कार्यव्यस्ता बारेको प्रसंगमा उनले थपे, ‘व्यस्तता कम भएको छ, मलाई मात्र हैन हाम्रा धेरै नेतासाथीहरु आजकाल फुर्सदिला भएका छन् ।’
हिजो उडेको चरा खसाल्ने रफ्तारमा दौडीरहेका माओवादी नेताहरु आजकाल घाम ताप्ने र दिन कटाउनेमै भुल्न थालेका छन् । अर्कातिर केहि मुख्य नेतृत्वलाई भने सास फेर्न धौधौ भएको छ । मुख्य त माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड, बाबुराम र नारायणकाजीलगायतका केही ठूला नेतालाई भने आजसम्म पनि सास फेर्न धौ परेको छ । उनीहरु बिहान सबेरैबाट व्यस्त हुन्छन्, अबेरसम्म पनि व्यस्तै रहन्छन् ।
यता कार्यकर्ताले पनि नेता भेटेर गुनासो पोख्न छाडिसके । उनीहरुको आक्रोस र गुनासो आजभोली सामाजीक संजालमा छरपष्ट पढ्न पाईन्छ । माओवादीको विद्यार्थी संगठनमा काम गर्दै आएकी कबिता ढुंगानाले केही समयअघि आफने फेसबुक पेजमा यस्तो स्ट्याटस अपडेट गरिन्, ‘मर्ने बेला कमिलाको पखेटा पलाउँछ भन्थे, अब माओवादीको पनि त्यहि पखेटा पलाएको होकी जस्तो लाग्छ कहिले त ? कुरा बुझ नेता बेलैमा, नत्र पछि बुझ्दा धेरै ढिला होला !’ उनी सहिद भरत ढुंगानाकी छोरी हुन् । ०५४ मा ढुंगाना तत्कालीन एमालेका तर्फबाट निर्वाचित नुवाकोट जिल्ला सभापतिसमेत हुन् । पछि जनता र मुक्तिका लागि माओवादी आन्दोलनमा लागे र नुवाकोट जिल्ला जनसरकार प्रमुखसमेत भए । ०६१ असार ३१ गते धादिङ बुम्दीमा तत्कालीन सेनाले उनको हत्या गर्यो ।
एमाओवादीका मात्र हैन, मोहन वैद्य नेतृत्वको नेकपा–माओवादीका नेताहरु पनि फुर्सदिला भएका छन् । पंक्तिकारले टेलिफोन सम्पर्क गर्दा नेकपा–माओवादीका स्कुलीङ र विद्यार्थी विभाग हेर्दै आएका लेखनाथ न्यौपाने भन्दै थिए, ‘मलाई काम पुगेको छैन ।’ एउटै पार्र्टीको विद्यार्थी अध्यक्ष हुँदा लेखनाथ हरेक दिन बिहान सबेरै बाहिर निस्कन्थे । लेखनाथ थप्दै थिए– ‘त्यतिबेला बाहिरतिरै खाना खान्थेँ, तर अहिले अलि बढि समय घरमै हुन्छु ।’ लेखनाथ मात्रै हैन, आजभोली बादल र गौरवहरु पनि कामबिहिन भैसकेका छन् । हिजो हरेक दिन समाचारका हेडलाईन बन्नेहरु आज गुमनाम जस्तै भएका छन् ।
नेता अहिले फुर्सदिला भए तर कार्यकर्तालाई पार्टीले फुर्सद दिएको धेरै समय भैसकेको छ । अहिले आम कार्यकर्ताको एउटै आवाज छ ‘पार्टी सिद्धियो, अब आफ्नो काम गरेर खानुपर्छ ।’ यस्तोमा कतिपय कार्यकर्तालाई समाजमा स्थापित हुन पनि गाह्रो भैरहेको छ । गाउँघरमा हिजो गरेका कारवाहिको प्रतिशोध र जनअदालतले फैसला गरेका कारवाहिहरु ब्यूँताएर तिनै फैसलाकार्ताको आँखा अगाडी पिडकहरु अदालत धाउन थाल्दा पिडीतले माओवादी कार्यकर्तालाई प्रश्न गर्न थाले, ‘के हो कुरो ?’ । उनीहरु आज नाजवाफ हुन बाध्य भएका छन् । जनमुक्ति सेनाबाट अयोग्य प्रमाणीत भएका हुन् या अन्य उमेर नढल्केका कार्यकर्ता, मेनपावरलाई पैसा बुझाएर विदेसीइसके । कोही कतारमा रंगशाला निर्माणका लागी इट्टा बोक्दैछन् । कोही मलेशियाका होटलहरुमा सेक्युरिटी गार्डका रुपमा उभिइरहेका छन् । उनीहरु हिजो नेताका सुरक्षा कवचका रुपमा त्यसैगरी उभिन्थे । यता परिवन्दले विदेश जान नदिएकाहरुलाई बिहान बेलुकाको छाक टार्न धौधौ छ । कोही खेतीपातीको पुरानै पद्धतिमा लागेका छन् भने धेरै मजदुरी गर्दैछन् । कतिपय प्राविधिक सिप सिकाईको मध्य भागमा पुगेका छन् । आज उनीहरुलाई पार्र्टीको मतलबै छैन । भक्तपुरमा विद्युत वायरिङको काम सिकिरहेका एक कार्यकर्ता भन्दै थिए, ‘माक्र्सवाद रटाएर एक छाक खान नदिने त्यस्तो ढोँगी पार्र्टी के काम ?’ समग्रतामा हिजो राज्यसँग लड्ने तल्ला तहका कार्यकर्ताहरु आज पेट पाल्ने लँडाइमा छन् ।
हिजो जन्मदिन मनाउनुको अर्थ छैन भन्नेहरु आज आफूजत्तिकै अग्लो केक काट्न थाले । अनि चौरासी पुजा लगाएको वा दशैं तिहारमा माओवादी नेताले टिका लगाए भन्ने कुरा निकै थोत्रो समाचार भैसक्यो । नेतृत्वको यस्तै घिनलाग्दो शैलीबाट आजित भएर विद्यार्थी नेता जागृत रायमाझीले केही दिनअघि यस्तो कवितात्मक शैलीमा एउटा फेसबुक स्ट्याटस लेखे :
क्रान्तिकारी सरल जीवन, क्या गजब शैली तिम्रो,
सबै खुल्छ एउटा लुक्छ, क्या गजव थैलि तिम्रो !’
माओवादी आन्दोलनका घाईते अपांग या वेपत्ता र शहिद परिवारको यहाँ कुरागरी साध्य छैन । यी चार नाम सुनेपछि माओवादी नेताहरु आजकाल वहाना बनाएर उम्की हाल्छन् । उम्कन सकेनन् भने ‘ए ! होर ?’ भन्छन् अरु प्रतिक्रिया दिंदैनन् । यो प्रसंग गहिरो हुन्छ, तर त्यता नलागौं । माओवादीले उत्पादनका निती ल्याएको वर्षौ भैसक्यो तर कागजमा देखाउनका लागी मात्रै ल्याएको नितीको के काम ? त्यो त कृषि मन्त्रालयको प्रतिवेदन जस्तै भएर थन्किएको छ । तर केही पोलिटब्युरो तहका नेताहरु पनि कृषिमै लागेको उदाहरण माओवादीमा भेटिन थालेको छ । पंक्तिकारले टेलिफोन सम्पर्क गर्दा एमाओवादीका पोलिटब्युरो सदस्य धु्रव पराजुलीले उत्तर दिए ‘आलु, काउलीमा पानी लगाउँदै छु खेततिर ।’ माओवादी शान्तिकालमा आएपछि पराजुली पनि निकै व्यस्त थिए तर आजकाल उनी सिन्धुपाल्चोकमा खेती गरेर बस्न थालेका छन् । उनी भन्दै थिए, ‘आजभोलि पार्र्टी कामको या कार्यकर्ताको फोन आउँदैन, तपाईंजस्तै शुभचिन्तकले दिनमा एक–दुई कल गर्छन् ।’ नेताहरु सत्ता र शक्तिमा पुगेपछि पूर्णकालीन कार्यकर्ताको व्यवस्थापनमा लाग्नुको साटो परिवारको उन्नतिमा ध्यान दिएपछि आज माओवादी चरम संकटमा परेको छ । पराजुली थप्दै थिए ‘कार्यकर्ता त आजभोली दाना नखाएका घोडा जस्ता भए ।’
विदेशिएका माओवादी कार्यकर्ता उतैबाट गाली गर्छन् । उनीहरुको आक्रोश पार्टीसँग भन्दा पनि नेतासँग छ । उनीहरु निर्धक्क सामाजिक संजालहरुमा पोइिरहेका छन् । जनसेनाका पूर्व कमाण्डर होमनाथ दाहालले लामो फेसबुक स्ट्याटस लेखेर केही महिना अघि विदेशिएका छन् ।
कार्यकर्ताको र पार्टीको यो अवस्थाका बारेमा नेताहरु अनभिज्ञ भने छैनन् । तर प्रचण्ड र बाबुरामबाहेकका सायद अरु सबै केही गर्न सक्ने अवस्थामा छैनन् । सोध्यो भन्यो जवाफ आउँछ, ‘पार्टीले गर्छ’ । तर रातोपाटी पनि सोध्छ ‘त्यो गर्ने दिन कहिले आउँछ नेता ज्यू !’
Source : Feed news from Taja Khabar | Online Nepali News Portal http://ift.tt/1vIhoqr
via IFTTT
यही पुस ९ गतेदेखि राप्रपा नेपालले मेचीबाट प्रारम्भ गरेको ‘मेची–महाकाली पशुपतिनाथ सङ्कल्प रथयात्रा’ आज पोखराको अमरसिंहचोकमा पुगेपछि त्यहाँ भएको भेलालाई सम्बोधन गर्दै उहाँले नेपालका ठूला राजनीतिक दलहरुले विदेशीको दबाबमा परेर हिन्दू राष्ट्र पहिचान समाप्त गरी नेपाललाई धर्मनिरपेक्ष बनाएको आरोप लगाउनुभयो ।
सधैँ सहमति र छलफलका लागि भन्दै समय खेर फालेर तीन ठूला राजनीतिक दलका नेताले नेपाली जनतालाई गुमराहमा राखेको बताउँदै अध्यक्ष थापाले माघ ८ गते जसरी पनि नयाँ संविधान जारी गर्नुपर्नेमा जोड दिनुभयो । सङ्कल्प रथयात्रा आजै धादिङ प्रस्थान गरेको छ । रासस
Source : Feed news from Taja Khabar | Online Nepali News Portal http://ift.tt/1rDGLgD
via IFTTT
१७ पुस, काठमाडौं । संविधानसभा अध्यक्ष सुवास नेम्वाङले विवादित विषयमा दलहरुले सहमति नगरे नयाँ संविधानको पहिलो मस्यौदा आफैंले बनाउने चेतावनी दिएका छन् ।
संविधानसभा भवन नयाँ बानेश्वरमा बिहीबार बसेको कार्यव्यवस्था परामर्श समितिको बैठकमा नेम्वाङले दलहरुसामू दुई विकल्प प्रस्तुत गरेका हुन् ।
एक नेताका अनुसार नेम्वाङले पहिलो विकल्पका रुपमा संविधानका विवादित विषयमा चार दिनभित्र सहमति गर्न दलहरुलाई आग्रह गरेका छन् । यसमा सहमत नहुने भए संविधानको पहिलो मस्यौदा बनाउने अधिकार आफूलाई दिन नेम्वाङले प्रस्ताव गरेका छन् ।
‘नियमावलीलाई निलम्बन गरे १० देखि १४ दिनभित्र म मस्यौदा बनाउँछु’ आफू शिव भगवानले जस्तै कालकूट विष खान तयार भएको भन्दै बैठकमा नेम्वाङले भने-‘चिक्त नबुझे पछि संशोधन गर्नुस् ।’
विगतमा सम्वाद समितिका सभापति डा. बाबुराम भट्टराईलाई पनि स्वविकेकीय अधिकार दिएको भन्दै उनले दलहरुले नसक्ने हो भने आफूलाई अधिकार दिन आग्रह गरे ।
विगतमा दलहरुले अन्तरिम संविधानमा कुनै व्यवस्था नभएपनि प्रधानन्यायाधीशलाई प्रधानमन्त्री बनाएको स्मरण गराउँदै उनले भने-यो दलहरुले नसकेको होइन, नगरेका हुन् ।’
नेम्वाङको प्रस्तावले सिटौला झस्किए
सभाध्यक्ष नेम्वाङको प्रस्तावलाई प्रधानमन्त्री सुशील कोइराल र एमाले अध्यक्ष केपी ओलीले समर्थन गरे । दलहरुबीच केही दिन सहमतिको प्रयास गर्ने र सभाध्यक्षले माग गरेअनुसार मस्यौदाको अधिकार दिन सकिने कोइराला र ओलीको भनाइ थियो ।
तर, कांग्रेस महामन्त्री कृष्ण सिटौला भने झस्किए । उनी संविधान मस्यौदा समितिका सभापति समेत हुन् ।
सभाध्यक्षले आफैं मस्यौदा गर्छु भनेपछि आफ्नो समितिको औचित्य सकिने उनको बुझाइ थियो । सभाध्यक्षको दोस्रो विकल्प दलहरुलाई दबाव दिन भएको आफूले बुझेको उनले बैठकमा बताए ।
स्रोतका अनुसार सभाध्यक्षले आफैं मस्यौदा बनाउँछु भन्ने प्रस्ताव राखेपछि उनले सँगै बसेका पार्टी प्रमुख सचेतक चिनाकाजी श्रेष्ठ र एमाले प्रमुख सचेतक अग्नि खरेललाई यसबारे यसअघि छलफल भएको थियो भनेर सोधेका थिए । तर, दुबैले छैन भन्ने जवाफ दिए ।
दिलनाथले बोल्न पाएनन्
बैठकमा राप्रपा नेपालका अध्यक्ष कमल थापा अनुपस्थित भए । कांग्रेस, एमाले र माओवादीका शीर्ष नेताले बोलेपछि कमल थापाको साट्टा प्रमुख सचेतक दिलनाथ गिरीले बोल्न खोजे ।
तर, सभाध्यक्षले दिएनन् । प्रतिनिधि होइन, हर्स माउथबाट सुन्ने भनेर आफूले बैठक बोलाएको भन्दै नेम्वाङले राप्रपा नेपालका प्रमुख सचेतकलाई बोल्ने समय नै दिएनन् ।
हात्ती आयो हात्ती आयो फुस्सा
बैठकमा एमाओवादी र मधेसी मोर्चाका नेताले भने सभाध्यक्षको प्रस्ताव समर्थन गरेनन् ।
माओवादी अध्यक्ष प्रचण्डले दलहरुबीच सहमति गरेर मात्र संविधान बनाउनु पर्नेमा जोड दिए । कालकूट विष सभाध्यक्षलाई मात्र खान नदिने भन्दै उनले हामी सबैले खानुपर्छ भनेका थिए ।
मधेसी मोर्चाका तर्फबाट बोलेका फोरम लोकतान्त्रिकका अध्यक्ष विजयकुमार गच्छदारले प्रचण्डकै भनाइमा सहमति जनाए ।
बैठकपछि उनले सभाध्यक्षको प्रस्ताव राम्रो आशयबाट आाएको भए पनि तत्काल समर्थन गर्ने नगर्ने बताए ।
चार दलका प्रमुख नेता, सम्वाद समितिका सभापति डा. बाबुराम भट्टराई र मस्यौदा समितिका सभापति कृष्ण सिटौलाले बोलेपछि बैठक कुनै निर्णय नगरी सकिएको छ ।
from Online Khabar » समाचार http://ift.tt/14esEEv
via IFTTT
यदि तपाईलाई 'सेक्स'को फाइदा खुसी र केही क्षणको सुख मात्रै हो भन्ने लागेको छ,तपाईको लागी केही खुराक छन
जसले तपाईको सोच बदलिदिन सक्दछ।स्वास्थ्यको हिसावले युवा अवस्थामा सेक्स गर्नु राम्रो र निरन्तर सेक्स गर्नु झनै राम्रो मानिन्छ।
नियमित सेक्सका अनगिन्ति फाइदाहरु छन,यहाँ नियमित सेक्स गर्न पर्ने कारणहरु प्रस्तुत गरिएको छ...
१. सेक्सले पार्छ हृदय रोग चट्
भर्खरै गरिएको एक अध्ययनमा हप्तामा २ पटक सेक्स गर्ने पुरुषमाथी हृद्यरोगको खतरा महिनामा मात्र एक पटक सेक्स गर्ने भन्दा कम देखिएको छ।
२. रोगप्रतिरोग क्षमता बढाउँछ
सेक्सले इम्युन बुस्टिङ एन्टिबडी इम्युनोग्लोविन (IgA)को मात्रा बढाउँछ जसले शरिरलाई बलियो र रोगसंग लड्ने क्षमता बढाउँ।
३.तनाव गर्दछ कम
नियमति सेक्सले तनाव कम गर्नमा महत्वपुर्ण भुमिकाले खेल्ने कुरा नयाँ खोजमा पत्ता लागेको छ।
४.आयु बढ्दछ
सेक्समा सन्तुष्टी प्राप्त गरेपछि डिहाइड्रोइपियनड्रोस्टेरोन नाम तत्व पदार्थ निक्लन्छ जसले मानिसको प्रतिरोधी क्षमताका साथै टिस्युलाई मर्मत गर्दछ र छाला स्वस्थ राख्न सहयोग गर्दछ।
५. रक्त सञ्चार राम्रो बनाउँदछ
सेक्सको क्रममा शरिरका प्रत्येक अंगमा ताजा रगतको सञ्चार हुन्छ जसले शिरिरमा स्फूर्ती ल्याउँछ।.
र
६. निद्रा लाग्दछ
७.शारिरिक स्वस्थ पनि राम्रो बनाउँछ
८.ओस्ट्रोजेन र टेस्टोसट्रेनको मात्रा बढाउँछ
९.दुखाइ पनि कम गर्दछ source nayakhabarpana
from Bichitra Khabar http://ift.tt/1tDG4Fx
via IFTTT
जसले तपाईको सोच बदलिदिन सक्दछ।स्वास्थ्यको हिसावले युवा अवस्थामा सेक्स गर्नु राम्रो र निरन्तर सेक्स गर्नु झनै राम्रो मानिन्छ।
नियमित सेक्सका अनगिन्ति फाइदाहरु छन,यहाँ नियमित सेक्स गर्न पर्ने कारणहरु प्रस्तुत गरिएको छ...
१. सेक्सले पार्छ हृदय रोग चट्
भर्खरै गरिएको एक अध्ययनमा हप्तामा २ पटक सेक्स गर्ने पुरुषमाथी हृद्यरोगको खतरा महिनामा मात्र एक पटक सेक्स गर्ने भन्दा कम देखिएको छ।
२. रोगप्रतिरोग क्षमता बढाउँछ
सेक्सले इम्युन बुस्टिङ एन्टिबडी इम्युनोग्लोविन (IgA)को मात्रा बढाउँछ जसले शरिरलाई बलियो र रोगसंग लड्ने क्षमता बढाउँ।
३.तनाव गर्दछ कम
नियमति सेक्सले तनाव कम गर्नमा महत्वपुर्ण भुमिकाले खेल्ने कुरा नयाँ खोजमा पत्ता लागेको छ।
४.आयु बढ्दछ
सेक्समा सन्तुष्टी प्राप्त गरेपछि डिहाइड्रोइपियनड्रोस्टेरोन नाम तत्व पदार्थ निक्लन्छ जसले मानिसको प्रतिरोधी क्षमताका साथै टिस्युलाई मर्मत गर्दछ र छाला स्वस्थ राख्न सहयोग गर्दछ।
५. रक्त सञ्चार राम्रो बनाउँदछ
सेक्सको क्रममा शरिरका प्रत्येक अंगमा ताजा रगतको सञ्चार हुन्छ जसले शिरिरमा स्फूर्ती ल्याउँछ।.
र
६. निद्रा लाग्दछ
७.शारिरिक स्वस्थ पनि राम्रो बनाउँछ
८.ओस्ट्रोजेन र टेस्टोसट्रेनको मात्रा बढाउँछ
९.दुखाइ पनि कम गर्दछ source nayakhabarpana
from Bichitra Khabar http://ift.tt/1tDG4Fx
via IFTTT
